Een eigentijds, ecologisch passieverhaal over de relatie tussen mens en zee.

In deze meeslepende voorstelling creëren de musici van VONK, samen met sopraan Sterre Konijn en counter-tenor Kaspar Kröner, een dynamische wereld op het podium.

Schrijfster en theatermaker Lisanne van Aert schreef een lyrisch en filosofisch gelaagd libretto voor de kleurrijke, meerstemmige compositie van Nicoline Soeter. De musici staan in een door Floriaan Ganzevoort ontworpen lichtdecor dat een steeds veranderende omgeving oproept: van een laboratorium tot een magisch fantasiebeeld; van een verstarde, koude plek, tot een intieme binnenwereld; een vloedgolf of een zachte stroming.

The Ming Passion is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. In 2006 werd het een ware mediahype: ‘Wetenschappers vermoorden oudste levende dier ooit.’ Ming, een tweekleppig schelpdier, een Noordkromp, oftewel een Arctica Islandica, werd gedood tijdens wetenschappelijk onderzoek. De samenstelling van de jaarringen leverde informatie over klimaatverandering, zoals de stijgende zee temperatuur in de afgelopen eeuwen. De schelp werd in 2006, samen met soortgenoten, opgevist voor de kust van IJsland en ingevroren. Pas in het laboratorium kwamen onderzoekers erachter dat Ming op het moment van overlijden 507 jaar oud was. Het dier kreeg de naam Ming, naar de toen in China heersende dynastie. Noordkrompen komen ook voor in de Nederlandse kustwateren. Ze leven dicht onder het bodemoppervlak ingegraven in de zeebodem tot op circa 100 meter diepte.

The Ming Passion heeft de muzikale vorm, de structuur van een passie, er zijn koren, recitatieven en aria’s. Ming staat symbool voor onze relatie met de zee en alles wat erin leeft. We zijn als westerse mens zo gewend om onszelf centraal te stellen. The Ming Passion gaat over de vraag of we ons kunnen verplaatsen in de leefwereld van een schelpdier. We kunnen de jaarringen in de schelp tellen, maar kunnen we ook weten wat Ming in 507 jaar tijd heeft ervaren? Onze grenzeloze behoefte aan kennis brengt ons niet dichterbij, een dilemma waar de wetenschapper in de voorstelling mee worstelt.

Foto’s Floriaan Ganzevoort

Nicoline Soeter: “Ik vind het een hele mooie vondst van Lisanne van Aert dat ze in de tekst de wetenschapper terug laat gaan naar de onschuldige nieuwsgierigheid van een kind dat een schelp aan haar oor legt en luistert naar de stem van de zee. Ondanks het volwassen besef dat die stem eigenlijk alleen in haar eigen verbeelding bestaat, spreekt er het verlangen uit om anders naar de werkelijkheid te kijken. Zijn er manieren om naar de zee en alles wat erin leeft te luisteren? Spelend met deze vragen en het verlangen van de wetenschapper heb ik in de muziek een spanningsveld willen uitdrukken tussen bevriezing en een steeds terugkerende vloeibare beweging.”

Betrokken makers:

Compositie – Nicoline Soeter

Libretto – Lisanne van Aert

Lichtontwerp – Floriaan Ganzevoort

Eindregie – Stijn Dijkema

Uitvoerenden:

Sopraan, wetenschapper – Sterre Konijn

Countertenor, Ming – Kaspar Kröner

Bariton en klarinet, zee – Erwin Muller

Saxofoon – Tom Sanderman

Slagwerk – Reggy van Bakel

Techniek – Dario Giustarini

Praktische informatie:
Het lichtdecor is zo ontworpen dat het op iedere locatie kan staan en we nemen de techniek zelf mee, daarom is er geen grid nodig.